خاطره (یه آبی برات بپزم که یه وجب روش فلفل باشه!!!)

این مجرا وقتی شروع میشه که پسر خالم به خونمون میاد و سر سفره با ما در خوردن کوبیده‌ها سهیم میکشه .در سر‌سفره یه فلفل قرمز رنگ براقی می‌درخشید.در این اوقات لاف زنیم گل کرد و از قدرت تحملم در خوردن فلفل میگفت.

پسر خالم که می‌خواست ساکتم کنه بهم گفت: «اگه این فلفل سبز گنده رو بخوری من بهت 10 هزار تومن میدم». در این جا حس طمعی که داشتم از پشت بهم خنجر زد . بد جور تو کف پولا بودم خلاصه من قبول کرده که اون فلفل رو به خاطر 10 هزار تومان ناچیز بخورم.

بسم لله رو گفتم و با جلز و ولز و ترس از قد و قواره این فلفل اون رو به دهانم نزدیک کردم .
لحظه ای مکپ کردم ،نفس عمیقی کشیدم و فلفل رو خوردم (به همین سادگی)ولی اتفاقات بعدش به همین سادگی نبود.